Zwevend

Heb je ooit in een ballon gevaren? Dat was de vraag die ik kreeg toen bleek dat ik een
gedeelde prijs gewonnen had in de loterij die door onze voetbalclub was georganiseerd.
Ik had nog nooit een ballonvaart meegemaakt en dat was wel één van mijn punten op mijn
bucketlist. Ieder jaar houdt onze voetbalclub een loterij t.b.v. de jeugdafdeling.

Ook ik koop ieder
jaar 25 lootjes zo ook dit jaar. De afgelopen jaren heb ik wel eens een prijs gewonnen zoals
een fles wijn, een pak koffie, en zelfs een keer een diner. Maar nog nooit één hoofdprijs. Dit
jaar dus wel één van de hoofdprijzen. Ik mocht samen met nog 1 andere prijswinnaar en de
verkopers van de winnende loten varen in een hyper moderne luchtballon. Deze ballon werd
vanaf de grond bestuurd en de ballonvaarder volgde de ballon vanaf de weg. Aan de zijkant
van de mand hingen diverse camera’s die hem hielpen navigeren. Ik was blij dat ik één van de
winnaars was, mede omdat ik zelf had bemiddeld zodat de eigenaar van de ballon deze prijs
beschikbaar had gesteld. Een vriend van mij heeft de software en de camera’s geleverd en
van hem had ik het adres van de eigenaar gekregen. En dat weer doorgegeven aan het
bestuur.

Vandaag was het zover; mijn mede reiziger waren Fien, één van de kantine medewerksters.
Zij had mij het lot verkocht. Jessy was de moeder een speler uit de jeugdselectie, en zij had
het lot verkocht aan Willem, één van de oudste supporters van de vereniging. De ballon had
de vorm van een heel groot broodje hamburger met daaronder een, tot mijn verbazing, best
wel grote mand. Aan één kant in de mand was een afgesloten compartiment waar alle
navigatie apparatuur in stond en een ingenieus systeem zodat er warmte in de ballon
geblazen kan worden of warme lucht kan ontsnappen. We zouden dus met z’n vieren in de
mand gaan. We waren om 18:00u aanwezig en toen bleek dat Willem niet mee zou gaan en
zijn ticket had afgestaan aan José, de vriendin van Fien en tevens ook één van de kantine
medewerkers.

Om 18:15u moesten we wel echt opstijgen, zei de eigenaar, anders krijgen we
problemen met de wind. José, Fien en ik stapten de mand in waar zelfs een soort van deur in
zat. Aan de kant waren 4 klapstoeltjes gemaakt en er stond een soort van sofa in. De
eigenaar van de ballon legde ons uit wat te doen bij calamiteiten en waar alles te vinden was, zoals de first Aid Kit en de AED.

Intussen was het al 18:15u geweest en Jessy was nog steeds niet
aanwezig. Intussen was een bestuurslid aan het proberen om in contact met haar te komen.
En hij besliste dat we maar moesten vertrekken zonder haar. En langzaam stegen we op. In
het begin was er nog behoorlijk veel contact met de eigenaar op de grond maar toen we
eenmaal op een bepaalde hoogte waren spraken we af dat we telefonisch contact zouden
houden indien nodig.

We genoten van het uitzicht. Het was een zwoele zomeravond, er was
geen wolkje aan de lucht en het was zeer helder. Je kon héél ver weg kijken. Na verloop van
tijd begin ik ook wat beter naar mijn mede passagiers te kijken. Eigenlijk zijn het twee hele
mooie meiden van rond de 20 jaar. Fien was gekleed in een soort van groene korte tuinbroek
en een lichtblauw shirt daaronder en ze had ook lichtblauwe sneakers aan. Voor de zekerheid
had ze ook een groene vest meegenomen en dat lag op een van de klapstoeltjes. José had een
kort spijkerrokje aan en daarop een eveneens lichtblauw topje en teenslippers. Wat vooral
opviel was dat in ieder geval José geen bh droeg. Beide meiden hadden blonde lange haren
die ze droegen in een paardenstaart en beiden hadden ook een mooi lijntje, lekker kontje en flinke tieten.

Ik had ze eigenlijk nog nooit zo goed bekeken, alleen wist ik van Fien dat ze gepiercete tepels
had. Ik had in de kantine ooit gezien, toen ze geen bh aan had dat er een vreemde soort
knopjes aan de binnenzijde van haar shirt zaten. Ze had toen héél open verteld dat ze een
piercing in haar tepels had laten zetten. Ze had er zelf één stiekem laten zien. Ook de dames
hadden even genoeg van het uitzicht en gingen even zitten. Ze zaten naast elkaar op de sofa
en ik zat tegenover ze toen mijn telefoon ging.

Het was de balloneigenaar die vroeg of alles wel goed was, want hij zag niemand meer. Ik vertelde dat de dames even op de sofa waren gaan zitten en ik tegenover hen om van een ander soort uitzicht te genieten. Dat hij zich dus geen
zorgen hoefde te maken. Hij vertelde ook nog dat er niet zoveel wind stond dus dat de vlucht
waarschijnlijk iets langer ging duren als gepland. Toen ik hem vroeg hoelang we nog zouden
zweven zei hij dat we naar verwachting rond 22:30u zouden landen. Ik zei dat ik later nog wel
een keer zou bellen maar nu weer van mijn uitzicht ging genieten. Ik weet niet of hij mij begreep maar hij wenste mij succes en veel plezier.

De meiden hadden geprobeerd het gesprek te volgen, maar begrepen niet wat ik bedoelde
met een ander uitzicht. Ik zei ‘Zoals ik hier zit heb ik een mooi maar vooral spannend
uitzicht.’ Beide dames hadden hun schoeisel uitgetrokken en zaten licht achterover in een
soort van kleermakerszit naast elkaar op de sofa, waardoor het rokje van José een flink stuk
omhoog was gekropen en ik al enkele keren haar kale spleet had gezien want die griet had
gewoon geen slipje aan.

En ook had ik Fien wat beter kunnen bekijken en zag dat ze ook nu
geen bh aanhad. Hoezo spannend, vroegen de meiden. Ik probeerde uit te leggen, zonder
meteen als viezerik gezien te worden, dat ik het spannend vond om met twee schaars geklede
mooie meiden hoog in de lucht te zweven. Waarop Fien antwoordde ‘Hoezo schaars gekleed? Jij weet toch niet hoeveel wij aanhebben?’

Toen ik ze zei dat ik daar vrijwel zeker van was, stelde zij een weddenschap voor ik moest raden hoeveel zij aanhadden en zij moesten raden hoeveel ik aanhad. Ik ging akkoord maar vroeg wel ‘Maar wat is dan de tegenprestatie?’
Daar moesten ze even over nadenken dus greep ik mijn kans en zei, voor elk goed antwoord trekt de ander twee kledingstukken uit, dat kan voor mij dus 4 kledingstukken zijn en voor jullie hooguit 2. Ze gingen direct akkoord maar ik zag ook dat ze meteen begonnen te twijfelen, wat mijn
vermoedens alleen maar bevestigde. Om ze wat zekerder van hun zaak te maken zei ik ook
‘En jullie mogen uitmaken wie er moet beginnen.’ Ze keken elkaar even aan en ik hoorde ze
zachtjes tegen elkaar zeggen ‘Het maakt toch niet uit, we zitten hier zo hoog dat ziet verder
niemand’ en zei José ‘Ik ben best geil.’

Wij beginnen, zeiden ze. ‘Okay zeg het maar wat heb ik
aan?’ Wederom pleegden ze overleg en toen zeiden ze ‘Schoenen, sokken, twee broeken en een t-shirt. Dus 5 in totaal.’ Ik telde snel zelf ook even en zei toen ‘Okay jullie tellen paren dus voor
1, dan moet ik jullie helaas………gelijk geven.’zei ik. ‘Yess yess yess’, klonk het triomfantelijk
‘uittrekken, kom op uitkleden maar.’ Ik trok mijn schoenen uit en zei ‘Dat is één’ gevolgd door mijn
sokken en zei ‘dat is twee’, toen mijn t-shirt en zei ‘dat is drie’, gevolgd door mijn korte broek en zei
‘dat is vier’. Nu zat ik in mijn boxer met een half harde lul maar dat wist ik redelijk te verbergen.
En bedacht, als ik het goed heb zitten hier zo twee naakte meiden tegenover mij… Ik zei
‘Volgens mij hebben jullie samen vier kledingstukken aan.’ Wederom keken ze elkaar triomfantelijk
aan en zeiden in koor….. ‘Fout’. ‘Wacht’, zei ik ‘laat het me uitleggen. José heeft geen bh aan dus
alleen een topje en een rokje dat is 2.’ ‘En haar slipje dan’, zei Fien. ‘Dat heeft ze niet aan’, zei ik.

En Fien keek nu heel benauwd naar José, die alleen maar bevestigend knikte maar héél
zelfverzekerd zei ‘Dat zijn er 2, maar hoeveel heeft Fien volgens jouw dan aan.’ Ze keek toen
naar Fien en zag dat die héél bedenkelijk keek. Ze fluisterden naar elkaar maar hadden niet in
de gaten dat het hier zo stil was dat ik niet veel moeite hoefde te doen om ze te kunnen
verstaan. ‘Ik heb ook geen slip aan’, fluisterde Fien, ‘maar dat weet hij toch niet’, zei José ‘we
doen net alsof we er wel één aan aanhebben.’ Fien heeft alleen een shirt en een broek aan, ik zie
haar tepels door de stof heen.. ‘En mijn slipje dan?’ vroeg Fien.

‘Nou’ zei ik ‘dat zal ik je zeggen:
welke kleur heb je aan dan?’ Die vraag had ze niet verwacht en stotterde vragend ‘wi wi wit?’
‘Fout’ zei ik. ‘Géén slipje, dus dames samen 4 en dus strippen maar. Eerst jij José.’ Toen kreeg José
pas in de gaten dat ik al die tijd al naar haar kale spleet had kunnen kijken omdat haar rokje
zover omhoog was geschoven. Dat maakte het haar niet meer uit en ze trok ook haar topje over haar
hoofd, haar flinke tieten stonden fier vooruit met harde tepels. ‘Nu je rokje nog, kom kom.’
zei ik. En met enige tegenzin stond ze op en draaide naar Fien die haar hielp om het rokje los te
maken.

En toen ze naakt stond draaide ze een keer in het rond en zei ‘Geluksbal.’ Toen was het
de beurt aan Fien, ze ging staan, maakte de tuinbroek los en deze viel meteen op de grond.
Ook zij had dus een kaal poesje. ‘Kom maar op met dat shirt’, zei ik. Ze trok het uit en wilde
het naar me toe gooien, maar dat was niet zo’n goed idee. Ze gooide te hard en het shirt
vloog de mand uit. Meteen vlogen we alle drie tegelijk op om te proberen om het nog te
vangen maar helaas, we zagen het naar beneden fladderen en tot overmaat van ramp zagen
we dat het in een rivier terecht kwam.

Op dat moment ging de telefoon, het was wederom de ballonbaas die vroeg of het nog wel goed ging omdat de mand ineens heftig bewoog. Ik legde hem uit dat dat kwam omdat we alle drie tegelijk besloten om nogmaals van het uitzicht te genieten en dus vrij plotseling waren opgestaan. ‘Okay’, zei hij en vroeg of ik de telefoon even op speaker wilde zetten, dan kon hij een mededeling doen voor ons alle drie. Hij vroeg ons om met z’n drieën op de sofa te gaan zitten, want dan kon hij makkelijker sturen. Dan zouden we over een klein uurtje weer landen. ‘Véél plezier nog samen’, zei hij tot slot. We gingen weer op de sofa zitten en José zat in het midden. Ze voelde aan de tieten van Fien onder het mom van heb jij nieuwe staafjes of lijkt dat maar en je tepels zijn knetterhard, hoe kan dat dan. Ze kreeg als antwoord ‘Als ik aan jou tieten ga zitten krijg jij toch ook harde tepels.’ En ‘Uhhh ik wil niet veel zeggen maar jouw kut is zeiknat’ en ze zat met haar vingers in de spleet van haar vriendin.

Even leek het of ze mij niet meer in de gaten hadden en alleen maar met elkaar
bezig waren. Intussen hadden ze allebei elkaars tieten al in de mond gehad en was José
steeds verder aan het afdalen naar het kruis van Fien. Fien liet dat gebeuren en lag nu bijna
op de sofa. Jose kwam bij haar kutje en haalde voorzichtig haar tong tussen de schaamlipjes
door en ze proefde een heerlijk zilte smaak. Zelf werd ze daar ook nog geiler van en wilde ook
iets in haar kutje voelen. Eén hand van haar ging naar achter en begeleide mijn hand naar
haar inderdaad zeiknatte spleet.

Ik begon haar te vingeren terwijl zij Fien lag te likken en na een
tijdje trok ik mijn vingers terug uit haar kutje en stopte deze in de mond van Fien. Ik ging
achter José staan met mijn intussen op volle oorlogssterkte zijnde pik tegen haar flamoes en
schoof hem langzaam naar binnen. Dat ging redelijk eenvoudig want zo nat was ze. Ik begon
haar met lange rustige halen te neuken maar het ging haar duidelijk niet snel genoeg. Ze wist
zich uit mijn greep te bevrijden en wist mij op mijn rug op de sofa te krijgen. Zo moeilijk was
dat ook niet want ik liet me gewillig leiden.

Eenmaal op mijn rug ging Fien met haar natte
spleetje boven mijn gezicht hangen en zo kon ik haar heerlijk beffen. Ik was nu wel het zicht
op José kwijt en die had in no time mijn harde pik in haar mond en begon me te pijpen zoals
ik nog nooit gepijpt ben. Ik probeerde het tegen te gaan maar binnen enkele ogenblikken
kwam ik heftig klaar en ze ving het meeste op in haar mond.

Nog voor ik helemaal klaar was, was ze al op mijn pik gaan zitten en neukte mij.
Haar kutje zoog mijn pik werkelijk naar
binnen zodat van verslappen absoluut geen sprake was. Fien die nog steeds op mijn gezicht
zat kwam ook geweldig klaar en mijn gezicht was kleddernat. Intussen voelde ik dat ik alweer
moest komen. Dat had ik nog nooit meegemaakt 2x zo snel achter elkaar. Maar deze keer was
het nog heftiger dan de vorige keer, maar nu kon ik wel waarschuwen dat ik kwam. En José riep

‘Jaaaahh spuit me vol….. laat die lekkere dikke pik in me overgeven….. ik wil dat zaad diep in
me voelen.’ En ik spoot haar inderdaad zo vol dat het langs mijn pik ook weer haar kutje uit
kwam stromen. Dat was dan voor Fien weer het teken om dat op te likken maar mijn pik kon
echt niet meer en floepte uit de flamoes van José. Fien likte ons allebei schoon en even later
lagen we met z’n drieën voldaan op de sofa toen de telefoon weer ging. Het was de
ballonbaas opnieuw met de mededeling dat de landing was ingezet en de touch down
verwacht werd over 10 minuten en of we wilden gaan staan als het zover was. ‘Houd je vast
aan de rand van de mand. Omdat het bijna niet waait, wordt het een makkelijke landing.’ zei hij.

Jose trok haar rokje en topje weer aan en Fien haar tuinbroek maar omdat haar shirt
overboord was gegaan, had ze geen aan maar alleen haar vestje er over aangedaan. Wow wat
was dat een geil gezicht. Dat vest had maar 2 knoopjes dus liet een héél diep decolleté en
haar tepels waren maar net bedekt, maar precies daar was het vest licht doorzichtig.

Ook ik
trok mijn kleding weer aan en de landing verliep zonder problemen. We waren een kleine 25
km verderop in een weiland terecht gekomen en binnen 2 minuten was de ballonbaas in
gezelschap van de boer bij ons. Ze hielpen ons uit de mand, waarbij vooral de boer vol
verbazing naar de outfit van Fien keek. Deze zei wijselijk niks en de ballonbaas gaf de boer
een enveloppe en bedankte hem voor het feit dat we op zijn land hadden mogen landen. Wij
liepen met de ballonbaas mee naar zijn auto. Hij zou ons terug brengen naar het startpunt
waar ik mijn auto had staan. De dames stapten achterin en ik voorin en hij startte de motor. Ik
vroeg hem ‘En de ballon dan?’ Maar hij vertelde dat er al medewerkers van hem bezig waren
om die op te ruimen. Ik keek achterom en zag inderdaad allerlei bedrijvigheid rond de ballon.

Maar dat was niet het enige, want ik zag dat die geile José haar hand alweer tussen haar benen had
en naar mij knipoogde. Ik keek maar weer naar voren en enkele minuten later waren we
alweer bij het startpunt. De dames waren al uitgestapt toen hij nog tegen mij zei ‘Ik heb mooie
opnames gemaakt tijdens de vlucht, zal ik die naar je doorsturen?’ ‘Dat is goed’, zei ik hem en
gaf hem mijn e-mail adres. Pas toen ik uitstapte zag ik op een scherm waarvan ik dacht dat
dat puur voor de navigatie was ook een gedeelte met uitzicht op de sofa! Hij zou toch
niet…. maar toen ik klaar was met die gedachte was ik al uitgestapt en hij al weer
vertrokken. De dames stonden er nog. Zij waren aan het begin van de tocht hier afgezet en hadden geen rekening met de terugreis gehouden. Ik bood aan om ze thuis af te zetten en dat aanbod
namen ze graag aan. Ik wist nog niet of ik ze zou vertellen over de opnames die ballonbaas
had gemaakt of zou ik eerst zelf maar even afwachten wat voor opnames dat waren. Maar toen we
bij José thuis waren zei ik toch dat hij opnames had gemaakt en dat als die klaar waren, we die
samen maar eens moesten bekijken. En we zouden met niemand delen wat we hadden
meegemaakt. De meiden bedankten mij en ik ging voldaan naar huis.