De woensdag daarop ging ik weer aan het werk, niet wetend wat ik kon verwachten. Ik was als eerste aangekomen en ik keek naar wat documenten toen Corinne binnenkwam.
‘Hallo’, zei ze opgewekt. Ze had felrode lippenstift op … dezelfde kleur als de tatoeage die ze bij mij had achtergelaten. Ze droeg nooit lippenstift op het werk. “Goede vrije dagen?”
“De beste” zei ik. Ze leek behoorlijk opgewekt.
“Goed”, zei ze. En ze ging kijken wat de dagploeg ons te bieden had, zoals altijd.
Rachelle kwam binnen. Ze grijnsde naar me. “Goede vrije dagen?”
“Uh … ja, prima.” zei ik. Ik zocht Corinne, maar ze was niet in de kamer.
Ik wist dat er iets aan de hand was toen Sanne een minuut later binnenkwam.
“Hey baas, goede vrije dagen?”
‘Waarom is iedereen zo geïnteresseerd in hoe goed mijn vrije dagen waren?’ gromde ik.
Sanne zag er gekwetst uit, maar er was een bepaalde glans in haar ogen. ‘Goh, baas, niet zo opgewonden, we willen gewoon graag dat je leuke, ontspannende dagen hebt. Gun je dat niet ook ons als we vrij zijn?’
Het waren die woorden van haar ‘we willen gewoon graag’, terwijl ze de laatste was die binnenkwam, dus hoe kon ze weten dat de anderen precies dezelfde vraag hadden gesteld?
Nu wist ik zeker dat ze met elkaar hadden gepraat en dat er iets aan de hand was. Ik had een idee, maar wist het niet zeker. Ik dacht dat ik er later achter zou komen als we een nieuw verhaal van Rob gingen lezen.
Het was middernacht toen ze zich om de computer verzamelden. Ik zat aan mijn bureau toen ik ze hoorde. Ik keek op en zag Corinne naar me kijken. Ze glimlachte en mijn lul begon hard te worden. Ze zeiden geen woord tegen me, maar hebben 4 stoelen bij de computer geplaatst.
Ik dacht terug aan de laatste keer dat we dit hadden gedaan. Ze hadden plaats voor me gemaakt tussen Rachelle, die mij als eerste had verleid, en Corinne, die mij daarna had.
Vanavond was de vrije stoel tussen Corinne … en Sanne.
Rachelle had me dus aan Corinne doorgegeven. Zou Corinne me aan Sanne doorgeven? Wat was ik, een soort neukspeeltje? Ik dacht daar ongeveer vijftien seconden over na. Ik herinnerde me een keer toen ik longontsteking had, en elke keer dat ik ademde, was het voor mij een pijnlijk gebeuren. Het was echte pijn en mensen hadden medelijden met me. Een neukspeeltje zijn, was vernederend … nietwaar? Zouden mensen medelijden met me hebben als ze erachter kwamen?
Ik keek naar Sanne, een eenvoudige, jonge, intense Sanne, die jong genoeg was om mijn … dochter te zijn. Een deel van mijn brein genoot van dit toegevoegde ‘nichtje’.
Ik besloot dat het me niet kon schelen of mensen medelijden met me hadden of niet. Als ik een neukspeeltje was … het zij zo.
Maar dit was te gek! Ze konden niet zomaar besluiten me onder elkaar te verdelen en te delen en dan weer te delen! En waarom dachten ze dat ik überhaupt zou instemmen met dit gekke plan?
Maar die stoel wenkte me, want ik was een man. En mannen zijn gemaakt om hun zaad te lossen.
Zelfs als je daarvoor een neukspeeltje moet zijn.
Ik ging erheen en ging zitten. Ik was er zo zeker van dat ik hun plan kende, dat ik me naar Sanne boog en zei: “Dus jij bent de volgende.” Ik glimlachte een glimlach die vriendelijk moest overkomen. Ze keek me aan alsof ik een drol was of zoiets. Een oude, rijpe drol.
“Eeeewwwww” jankte ze, terwijl ze op mijn schouder sloeg alsof ze bang was dat ze wat van mij zou krijgen. ‘Deze twee mogen dan stom zijn, maar ik niet! Ik zou niet toestaan dat jij me aanraakt met een paal van twintig cm, jij perverseling!’
Pervers! Ze noemde mij een viezerik! Ik ben niet degene die al dit vuil schrijft en het op internet zet zodat mensen het kunnen lezen. Ik ben niet degene die naar de huizen van mensen gaat om een act te spelen en te doen alsof ik incest pleeg. Ik ben niet degene die samenkomt met mijn collega’s en een snode plan opzet om de deugd van een arme kerel te stelen en hem in een ellendig neukspeeltje met een laag zelfbeeld te veranderen.
Ik was gekwetst en ik stond op het punt om ze allemaal te laten weten hoe gekwetst ik was, toen Corinne voorover leunde en in mijn oor fluisterde.
‘Je mag het niet weten, idioot. Het is een spel en je kunt niet zomaar zulke dingen roepen. Je verpest het voor haar. Wees geen klootzak!’
Dit, heren, is het verschil tussen onze standaard denkwijze waarop mannen denken (“Hey! Ik man. Jij vrouw. Gaan we nu neuken?”) en de manier waarop vrouwen dingen voorbereiden.
Corinne was nog niet klaar. ‘Ze heeft veel moeite gedaan om het juiste verhaal te kiezen. Wees aardig!’
Mannen! Bij twijfel … doe een beroep op haar. Het is een goede, geproefde werkwijze.
‘Het spijt me Sanne’, zei ik met mijn meest oprechte stem. ‘Dat was grof en dat had ik niet mogen zeggen. Vergeef me alsjeblieft.’
Ze keek me vanuit haar ooghoeken aan en ontdooide een heel klein beetje. Misschien was die paal nu iets kleiner geworden. Toen, alleen om te bewijzen dat ik het spel mee kon spelen, zei ik: “Wel, wat lezen we vanavond? Is het goed?”
Daardoor verloor ik bijna alles wat ik net had gewonnen, omdat het verhaal al op het scherm stond, waar iedereen het kon lezen. Als hij oplet… Ik besloot mijn mond te houden en likte mentaal mijn wonden.
Het heette “Glamour voor de dochter”. Ik had het al gelezen, maar nu ging ik geen woord meer zeggen. Het was een leuk verhaal. Het was ook echt smerig, maar op een andere manier dan die over de tatoeages. Deze man wil niet echt zijn dochter neuken, maar een combinatie van de omstandigheden en haar verleiding zorgde ervoor dat hij over de grens ging.
Ik wist dat dat in het echte leven niet kon gebeuren, een man mag sowieso niet eens naar een tienermeisje kijken, of ze nu zijn dochter is of een volslagen vreemde. Maar het IDEE om verleid te worden door een tiener is wat het opwindend maakt.
Daarom kijken wij mannen naar Playboy. Als je jonger bent of even oud als de modellen, fantaseer je dat ze je vriendin is. Als je tien jaar ouder bent, fantaseer je dat ze een ervaren man wil, in plaats van al die “jongens”, en jij bent de man die ze wil. En vijf of tien jaar later zijn de modellen ongeveer net zo oud als je nichtjes en dat is een mooie fantasie. Ze hebben ook de leeftijd van je dochter, maar je drukt dat weg in je geest en wilt er niet aan denken, want dat is smerig en pervers, toch?
Maar … er komt een tijd dat je oud genoeg bent om te erkennen dat elk meisje in dat tijdschrift de dochter van één of andere kerel is, en ze pronkt ermee en zegt “Kom het maar halen” tegen elke man die naar die foto’s kijkt.
Denk je dat haar vader er ook niet naar kijkt?
Ik bedacht me dat Sanne de leeftijd had van de dochter die ik nooit heb gehad. Ze waren aan het scrollen en begonnen weer geluiden te maken en te draaien in hun stoelen. Ik had dit verhaal verschillende keren gelezen, dus dat was oké. Ik wierp een blik op het scherm en mijn geheugen leverde de meeste details op van wat ze aan het lezen waren.
En weet je wat? Voor een keer kreeg ik geen stijve. In plaats daarvan keek ik Sanne vanuit mijn ooghoeken. Ze was aan het lezen. Het was fascinerend om haar pupillen te zien verwijden en haar ademhaling te horen versnellen. Ze leunde niet minder dan drie keer naar voren en kwam steeds dichter bij het scherm. Ze duwde haar bril op haar neus na de laatste keer dat ze voorover leunde en likte haar lippen. Een keer pakte Corinne de muis om te scrollen en toen zei Sanne “Wacht”. Ik zag haar ogen weer omhoog gaan en weer iets gaan lezen. Ik keek naar de tekst en op dat moment was op het scherm het deel waar papa het poesje van zijn dochter aan het scheren was. Ze likte opnieuw haar lippen.
Ik gebruik een elektrisch scheerapparaat. Ik begon erover na te denken of ik wel of geen scheermesjes in huis had. Ik wist dat ik ze zou kopen zodra ik de gelegenheid had. Ik zal ze misschien nooit gebruiken, maar ik zou er klaar voor zijn.
We lazen dat verhaal af en de meisjes dwaalden af om te doen wat ze aan het doen waren in de badkamer nadat we de verhalen van Rob hadden gelezen. Ik bedoel, ik wist wat ze aan het doen waren, maar het was gemakkelijker voor mij om er niet over na te denken. Ik had nog drie uur te gaan op mijn werk.
Ik liep langs het damestoilet en hoorde binnen ruzie. Ik kon ze niet verstaan, maar ze waren duidelijk alle drie wat van plan. Ik kon niet zeggen of het zomaar gekke geluiden waren of passionele geluiden. Ik bedoel, het was moeilijk voor mij te geloven dat ze alle drie daarbinnen gillend aan het klaarkomen waren op hun eigen vingers, of wat ze dan ook daarvoor gebruikten. Maar ze waren wel verschrikkelijk luid.
Ik ben een man en mannen zijn varkens. Ik duwde de deur een heel klein beetje open en luisterde.
Maar varkens worden niet beloond. Ik hoorde alleen Sanne zeggen: “Het moet vanavond zijn!” en toen zei Rachelle “Oké, oké, relax. We zullen zien wat we kunnen doen.” Ik was amper terug bij mijn bureau en ze kwamen alle drie naar buiten.
Corinne ging meteen naar de opslagplanken waar de cosmetica voor de cadeauwinkel op stond. Rachelle plunderde de planken waar shampoo en sponzen en andere badbenodigdheden op stonden. Ik stond op en liep naar Corinne.
‘Je kunt niet zomaar voorraden meenemen.’ zei ik met mijn beste leidinggevende stem.
‘We hebben de hele tijd tekorten. Het is voor een goed doel.’ zei ze en negeerde me toen ze door de lippenstiften zocht.
Ik heb het ook met Rachelle geprobeerd. “Dat spul is voor patiënten.” zei ik resoluut.
“Hou je mond.” zei ze kortaf. “Dit is allemaal jouw schuld.”
Waar ging dat allemaal over? Ze draaide zich eindelijk om en keek me walgend aan.
‘Is er niet ergens waar je heen zou kunnen gaan? Iets dat je zou kunnen doen? Waarom ga je niet vroeg naar huis. Je ziet er moe uit. We willen niet dat je ziek wordt.’
Ja, goede oude Rachelle, die me de baas is. Ik stond op het punt haar van een reactie te voorzien toen ze eraan toevoegde: “Hé, heb je zijden boxershorts?”
Nou verloor ik mijn gedachtegang daarbij. “Nee”, zei ik.
Ze droeg een armvol spullen naar haar bureau en legde ze neer. Toen pakte ze haar tas en ging erin graaien voor haar portemonnee. Ze haalde een briefje van 20 euro tevoorschijn en drukte het in mijn handen. ‘Ga straks naar het centrum. Als je bij het fontein komt, loop je rechtdoor op die smalle straat tot aan het einde. Aan het einde van de straat aan je rechter kant heb je een kleine lingeriewinkel voor vrouwen én mannen. Ga daar een zijden boxershort kopen. Vraag naar een verkoper met de naam Raymond. Zeg maar dat ik je gestuurd heb. Ga dan naar huis, neem een douche en trek die boxershort aan. Duidelijk?”