‘Richard?’ vroeg Corinne met een lieve stem. ‘Aan wie dacht je toen hij Jacqueline beschreef?’
Nu stond ik hier onder grote druk, dus het is begrijpelijk dat ik niet te hard nadacht voordat ik de vraag beantwoordde. Het was tenslotte een vrij onschuldige vraag, toch?
‘Karin, op de eerste hulp.’ zei ik. Toen, zoals mannen heel vaak doen, realiseerde ik me dat ik zojuist een vreselijke fout had gemaakt. ‘Maar heel eve mar hoor, daarna vergat ik het alweer helemaal. Ik bedoel, ik zag die fout over het ondergoed en het was allemaal voorbij.’ zei ik in de hoop mijn fout af te zwakken.
Ik zou willen zeggen dat het een leuke poging was, maar … ik had nog steeds een stijve, weet je?
Corinne was zo cool als ijskoffie. ‘Nou, waarom waggel je niet naar de badkamer en … denkt aan Karin… Misschien helpt dat met je … situatie.’
‘Ik heb werk te doen’, zei ik, met zoveel waardigheid als ik kon. Dat was niet veel.
Een half uur later, toen ik dacht dat ze het misschien vergeten waren, ging ik naar de badkamer. Ik moet een liter hebben geschoten, denkend aan Karin die dingen voor me past. Daarna ging ik naar de computer om een zending te volgen. Ik keek per ongeluk naar de browsergeschiedenis en zag het adres waarop ze de verhalen hadden gelezen.
Sexswingers . nl
Ik had mijn twee vrije dagen. Ik heb een computer. Ik las meer dan tien van zijn verhalen en ik moet het toegeven: afgezien van de incidentele spelfouten en sommige fysieke handelingen die onmogelijk waren, maar de verhalen die hij bedacht en de beschrijvingen van de meisjes deden me bijna altijd denken aan iemand die ik kende en begeerde. Of iets uit mijn jeugd dat dicht bij het verhaal kwam. Ik bedoel, niets van dat spul is me ooit overkomen, maar er waren dingen die ik me herinnerde die, als je hier wat van zijn verhaal zou aansluiten, en misschien een beetje daar, je zou kunnen doen alsof het jou was overkomen.
En ik schaam me diep om te zeggen dat ik mijn arme pik bijna uitput heb. En weet je wat? Ik heb een zus en drie nichtjes en verschillende neven en ik heb er nooit aan gedacht terwijl ik mezelf aan het misbruiken was. Ik leek altijd te denken aan een meisje of vrouw met wie ik, als ze mijn zus, nicht of neef was, graag incest zou plegen.
Weet je wat me het meest kwaad maakte? Dat wat Rachelle gezegd had, logisch begon te worden.
Ik ging weer aan het werk en ik zweer dat ze allemaal wisten wat ik op mijn vrije dagen had gedaan.
Oh, ze hebben helemaal niets gezegd. Het zag er heel gewoon uit. En opnieuw met veel gegiechel. En citaten uit zijn verhalen waarvan ze niet konden weten dat ik ze gelezen en onthouden heb, maar ze zeiden ze hardop in een poging mij uit te dagen. En het probleem was … dat het ze lukte.
En elke avond, toen het werk klaar was, verzamelden ze zich rond dat scherm en kronkelden en kreunden en zuchtten.
Ik kreeg dus een stijve en ik las die verdomde verhalen niet eens!
Op een avond nodigden ze me uit om bij hen te komen zitten.
Het was een langer verhaal, genaamd “Een vakantie met de familie”.
Heb je ooit met drie geile vrouwen gezeten die lekker ruiken en lezen over pikken die in natte kutjes spuiten, en die kleine geluidjes maken zoals je die altijd al hebt willen horen bij een vrouw terwijl je met haar de liefde bedreef?
Geloof me, het was een moeilijke situatie. De enige man met wie ik te doen heb, is de man die de foto’s maakt van al die Playboy bunny’s, maar die er nooit één mag aanraken, iets “ongepast” mag zeggen of hun zelfs mag laat weten dat hij hun schoonheid ziet, uit angst ze worden beledigd en weg lopen.
Nacht na nacht zat ik daar met een bobbel in mijn broek en met overal om me heen opgewonden poesjes. En Masturberende Rob bleef maar nieuwe verhalen schrijven.
En ik bedoel, het waren letterlijk verdomd goede verhalen.
‘s Ochtends ging ik meestal gewoon naar huis en dan naar bed. Als ik wakker werd, at ik iets en deed ik wat klusjes die ook gedaan moesten worden: boodschappen doen, wasserette, je kent het.
Op een ochtend was ik bezig met mijn ontbijt toen de deurbel ging. Ik heb een bord naast de bel met de tekst “Ik slaap overdag. Niet aanbellen!”, dus ik dacht dat het een of andere verkoper was. Het maakt me pissig als ze mijn bord negeren, dus liep ik naar de deur, gekleed in mijn boxershort, en deed open. Ik hoopte dat het een vrouw was, omdat die makkelijker van streek gemaakt kunnen worden. Het was Rachelle.
Ze keek me aan, trok haar wenkbrauwen op en liep langs me heen, alsof ik haar net naar binnen had uitgenodigd.
‘Ga je de deur niet sluiten?’ vroeg ze terwijl ze haar tas op de salontafel legde.
Ik sloot de deur. Ik was hier niet echt op voorbereid. In het verleden waren er veel scenario’s door mijn hoofd gegaan toen ik die bel hoorde rinkelen, maar Rachelle kwam in geen enkele scenario voor.
‘Eh … ik ga gewoon iets aantrekken.’ mompelde ik.
‘Ga zitten. Ik moet met je praten. Ik let niet op je broek. Ik heb eerder mannen in hun boxer gezien.’ commandeerde ze. Waarom dacht ze altijd dat ze me gewoon kon commanderen?
Maar ik ging zitten. Op die manier was het gemakkelijker, denk ik. Ik probeerde haar een verwachtingsvolle blik te geven.
Ze keek me aan en beet op haar lip. Ze zag er … nerveus uit. ‘Kijk, Richard …’ begon ze.
Ik probeerde er kalm, ontspannen en op mijn gemak uit te zien. Ik zit daar in mijn ondergoed.
‘Richard, vind je me leuk?’ vroeg ze plotseling.
Hoe beantwoordt een man in godsnaam zo’n vraag? Ik dacht dat ik een cool typje was, dus ik ging voor het frivole, leuke antwoord.
‘Nou, je bent verschrikkelijk bazig en je gedraagt je de helft van de tijd als mijn moeder. Je hebt de pest aan de meeste mannen, waaronder ik. Maar alles bij elkaar genomen, als we vastzaten op een verlaten eiland, dan zou ik je waarschijnlijk niet in de zee gooien.’
Terwijl ik trots op mezelf was, zag ik de blik op haar gezicht en ik wist dat ik een ernstige fout had gemaakt. Ik begreep eindelijk dat haar vraag helemaal niet lichtzinnig bedoeld was. Ik zag haar spieren spannen en ik wist dat ze op het punt stond op te staan en weg te lopen.
“Ja!” flapte ik eruit. “Ik vind je leuk.”
Haar wenkbrauwen gingen weer omhoog en na een paar seconden ontspande ze zich.
‘Vind je me … mooi?’ Ze keek naar beneden.
Wordt vervolgd …