Een oude schoolvriendin deel 2 – Oppassen op dochtertje

Cynthia keek op de klok en zei: ‘Ik moet terug naar kantoor. Ik ben om vier uur thuis. ‘

We ruimden de tafel op en liepen het appartement uit. Rachelle en ik gingen naar mijn appartement en Cynthia liep door naar de lift.

Rachelle en ik gingen aan de slag en begonnen uit te pakken. Rachelle was een zeer verbale en intelligente 7-jarige. We hebben over veel dingen een goed gesprek gehad. Rond 3:00 begon ze vragen te stellen naar haar moeder en ik.

‘Mam zei dat je samen naar school bent geweest,’ zei Rachelle.

‘Ja, de middelbare school’, zei ik.

Ze zweeg even en vroeg toen: ‘Mam zei dat ze met mijn vader naar de middelbare school ging.’

Ik voorzag waar ze naar toe wilde en ik vond het niet leuk.

Ze wachtte opnieuw en vroeg: ‘Michel jij mijn vader?’

Ik antwoordde zachtjes: ‘Nee, Rachelle, het spijt me. Ik ben je vader niet. ‘

Rachelle fronste haar wenkbrauwen, haar gezicht was vertrokken en er verschenen tranen in haar ogen.

“Dat dacht ik al. Mam zou het me verteld hebben. Ik heb mijn vader nooit ontmoet’, zei ze snotterend. ‘Kende je mijn vader?’

Ik aarzelde en zei toen: ‘Misschien wel, als hij met je moeder en mij naar de middelbare school ging.’

“Ik ken zijn naam niet eens” zei ze nog steeds sniffelend.

Ik liep naar haar toe en omhelsde haar. Ze bleef enkele minuten bewegingloos.

‘Laten we stoppen met werken. Wil je mijn jaarboek van de middelbare school zien? Er zijn foto’s van je moeder en mij.’ opperde ik.

Ze ging achteruit en haar ogen lichtten op. Ze glimlachte, keek naar me en knikte. Ik had het een paar minuten geleden net op een boekenplank gezet. Ik haalde mijn jaarboek op en we gingen op de bank zitten. We brachten de tijd tot 16:00 door met het bekijken van de foto’s in de jaarboeken. Ik was vergeten dat Ronald, de vader van Rachelle, ook op een paar foto’s stond naast Cynthia. Ik probeerde van die pagina af te komen, maar Rachelle bleef erop terugkomen.

‘Mijn moeder is erg mooi,’ zei Rachelle. ‘Denk je niet?’

‘Jazeker Rachelle,’ antwoordde ik. ‘Het is bijna vier uur. Je zou naar huis moeten gaan. Je kunt een andere keer terugkomen. ‘

Op dat moment werd er op de deur geklopt. Ik opende de deur en zag Cynthia daar staan.

‘Tijd om naar huis te gaan’, zei ze tegen Rachelle.

Rachelle zei: ‘Dag meneer Michel. Bedankt dat je me de foto’s hebt laten zien. ‘

‘Kom vaker langs wanneer je moeder dat goed vindt.’, zei ik. “Bedankt voor je hulp.”

Cynthia glimlachte en bedankte me terwijl ze de deur achter hen dicht deed.

Ik ben doorgegaan met uitpakken en heb bijna twee uur lang spullen opgeborgen. Ik heb een pizza besteld en een paar minuten later werd er op de deur geklopt. Te snel voor de pizza. Ik opende de deur. Het was Cynthia weer met een verlegen, bescheiden uitdrukking. Ze was heel mooi gekleed. Het toonde haar mooie figuur zonder al te veel te onthullen.

‘Ik wil je om een ​​gunst vragen,’ zei ze en zweeg even. ‘Ik heb vanavond een date. Mijn babysitter is ziek geworden. Zou je op Rachelle willen passen? ‘

‘Ja, dat zal ik doen’, stemde ik toe. ‘Ik heb net een pizza besteld. Rachelle kan het met mij delen. Wanneer zal je thuis zijn? “

‘Ik zou rond tien uur thuis moeten zijn. Rachelle kan opblijven tot ik thuis ben,’ zei Cynthia.

Ik heb de deur opengelaten. Al snel kwam Rachelle binnen.

“Dank je!” zei Cynthia terwijl ze Rachelle vaarwel kuste.

We aten de pizza, gingen een paar kaart spelletjes doen en gingen uiteindelijk op de bank zitten om naar tekenfilms te kijken. Even na negen uur ging Rachelle liggen en legde haar voeten op mijn schoot. Binnen een paar minuten sliep ze en ik ging naar nieuws kijken. Een paar minuten na 10 werd er op de deur geklopt.

‘Kom binnen,’ zei ik.

Cynthia deed de deur open en liep naar binnen. Ze glimlachte toen ze Rachelle vast zag slapen. Ze kwam naar haar toe en maakte Rachelle zachtjes wakker.

“Dank je!” zei Cynthia terwijl ze wegliep en de deur achter zich dichtdeed.

Ik had niet verwacht dat ik ervoor betaald zou worden, maar op de één of andere manier had ik meer verwacht dan een simpel bedankje.

De volgende dag zag Cynthia me in de hal en vroeg of ik woensdagavond op Rachelle kon passen. Ik ging akkoord. Woensdagavond kwam en Cynthia en Rachelle kwamen om 18:00 uur langs. Ik hoorde ze op de gang al een meningsverschil uitvechten.

“Ik wil Richard niet zien. Ik mag Richard niet’, zei Rachelle luid.

‘Jij en Richard moeten wat meer tijd samen doorbrengen. Je moet elkaar leren kennen. We zijn al een tijdje aan het daten en je hebt hem maar twee keer gezien en gesproken’, zei Cynthia resoluut.

Ze glimlachte naar me en verontschuldigde zich.

‘Goedenavond meneer Michel,’ zei Cynthia terwijl ze Rachelle op haar hoofd klopte voordat ze naar de trap liep.

Rachelle kwam naar binnen.

“Het is zijn schuld. Hij komt nooit naar boven om mama te halen. Richard zit gewoon voorin in zijn auto. Hij is nogal griezelig. Hij kijkt me raar aan. Ik denk niet dat hij me leuk vindt, ‘zei Rachelle.

“Rachelle sommige mensen zijn gewoon ongemakkelijk met kinderen, vooral als ze zelf geen kinderen hebben” probeerde ik te bemiddelen.

“Je hebt geen kinderen, maar je bent leuk om mee om te gaan”, antwoordde Rachelle. ‘Ik denk dat mam te veel van Richard houdt.’

“Wat wil je doen?” vroeg ik om van onderwerp te veranderen.

Ze wilde kaarten. We speelden verschillende kaartspellen en Rachelle speelde heel goed voor een zevenjarige. Toen ze de kaarten beu was, wilde ze weer naar de jaarboekfoto’s kijken. Van de vorige keer wist ze dat de foto’s met haar moeder achterin het album stonden. Vervolgens wilde ze de foto’s met mij zien. Ik had niet zoveel foto’s met mezelf, maar Rachelle moest ze allemaal zien.

‘Je speelde basketbal en was goed in wiskunde’, zei Rachelle.

Basketbal was duidelijk vanwege de foto met het team.

‘Hoe weet je dat ik goed was in wiskunde’, vroeg ik.

‘Je hebt een wiskundeprijs gewonnen en twee mensen hebben geschreven dat je hen hebt geholpen met hun wiskunde’, antwoordde Rachelle feitelijk.

‘Ja, ik ben goed in wiskunde. Daarom raakte ik geïnteresseerd in computers ‘, zei ik.

‘Heb je hier ook computers?’ zij vroeg.

“Ja uiteraard, maar het is een beetje laat om dat vanavond nog te doen”, legde ik uit.

‘O, oké, denk ik,’ zei ze zonder enige discussie of teleurstelling.

Rachelle gaapte verschillende keren, ging op de bank liggen en viel binnen een paar minuten in 21slaap. Ik keek naar het nieuws totdat er om 9.45 uur op de deur werd geklopt. Ik liep ernaartoe en deed de deur open. Het was Cynthia. Haar ogen waren rood alsof ze had gehuild.

“Wat is er gebeurd?” heb ik gevraagd.

‘Niets,’ zei ze en liep langs me naar de bank.

‘Rachelle, tijd om naar huis te gaan,’ zei Cynthia.

Rachelle mompelde iets.

‘Ik denk dat ik haar moet dragen,’ zei Cynthia droevig.

Ik bood aan Rachelle zelf te dragen. We liepen naar hun appartement en legde Rachelle in haar bed en Cynthia bedekte haar met een deken. Ik draaide me om, liep de slaapkamer uit richting de deur. Ik hoorde de slaapkamerdeur sluiten.

‘Welterusten,’ zei ik.

‘Kun je een paar minuten blijven om te praten?’ vroeg Cynthia stotterend met een droevige toon in haar stem.

‘Zeker,’ zei ik toe.

Ze ging aan de tafel zitten en ik pakte de stoel links van haar.

“Richard houdt niet van kinderen. Hij wil niet bij hen in de buurt zijn. Hij wilde zaterdagavond ook niet oppassen. Vervolgens reageerde hij zijn afkeer voor kinderen op mij af. Ik ging daten met een doel, ik zocht een langdurige relatie met de juiste persoon. Het enige waar Richard naar op zoek was, is seks. Geen verplichtingen, vooral niet voor een vrouw met een kind. Ik dumpte hem en nam een ​​taxi naar huis. Ik wil geen tijd meer aan hem verspillen.’, zei ze.

Ik zei al een tijdje niets.

Uiteindelijk zei ik: ‘Het is zijn verlies. Rachelle is een geweldig meisje en jij bent een geweldige vrouw.’

Mijn woorden hielden op het einde een beetje op. Ik wilde niet dat ze dacht dat ik misbruik probeerde te maken van de situatie.

‘Wat gebeurt er zaterdagavond? Heb je iemand nodig om op Rachelle te passen?’ vroeg ik.

‘Eén van mijn vriendinnen gaat trouwen. Haar vrijgezellenfeest is zaterdagavond, ‘antwoordde ze.

‘Ik kan op Rachelle passen. Ik heb haar beloofd mijn computervaardigheden te laten zien’, zei ik.

“Bedankt!” zei ze. ‘Waarom kan ik geen man zoals jij vinden?’

Ze boog zich voorover, omhelsde me en liet een paar minuten niet los. Ik vroeg me af waarom ze mij niet als datingmateriaal beschouwde. Misschien verwachtte ze dat ik haar zou vragen. Opnieuw, gezien de huidige situatie, dacht ik niet dat dit het juiste moment was om haar te vragen.

“Nogmaals bedankt!” zei ze. ‘Zaterdagavond kun je misschien beter hier op Rachelle passen. Ik ben misschien behoorlijk laat thuis.’

Ze liet me los en leunde achterover in haar stoel.

‘Gaat het?’ vroeg ik.

“Ja, ik ben oké. Uit elkaar gaan is moeilijk.” zei ze. “Bedankt voor het luisteren.”

Ik vatte dit op als het signaal om op te staan ​​en te vertrekken. Ik liep naar de deur en naar mijn appartement. Ik bleef erover nadenken wanneer ik Cynthia moest vragen voor een date zonder dat het leek alsof ik misbruik maakte van de situatie.

Eindelijk werd het zaterdag. Ik moest medicijnen nemen voor mijn zomerallergieën. Ik had nog steeds niet besloten wat de beste timing zou zijn om haar op een ​​date te vragen. Maar ik had inmiddels wel besloten dat ik zou beginnen met een gezamenlijke activiteit voor zowel Rachelle als Cynthia, voor het geval ze niet echt in mij geïnteresseerd was. Ik slikte overdag nog wat difenhydramine en dan weer net voor 17 uur. Ik stopte de fles medicatie in mijn broekzak en om 19:15 uur stond ik bij haar voor de deur. Ik klopte en Rachelle deed de deur open.

Ze glimlachte breed: ‘Kom binnen, mama maakt zich nog steeds klaar.’

Ik liep naar binnen en ging op de bank zitten.

‘Rachelle, ga een spel halen om samen te spelen’, vroeg ik.

Rachelle rende vrolijk naar haar slaapkamer. Al snel hoorde ik iemand uit de gang komen. Ik keek op en Cynthia stond daar in haar beha en slipje met haar haren in een handdoek gewikkeld. Ik kon het niet helpen, maar staarde naar het prachtige lichaam dat een paar meter verderop stond. Haar rondingen kwamen dicht in de buurt van de klassieke zandloper. Haar borsten waren groot, maar goed geproportioneerd. Haar benen waren goed gespierd en strak. Ik weet dat het meer dan zeven jaar geleden was, maar je kon aan haar niet zien dat ze zwanger is geweest. Mijn penis begon instinctief te reageren.

‘Rachelle, meneer Michel zal binnenkort komen. Ik ga me aankleden, dus laat jij hem binnen als hij aan de deur klopt,’ zei Cynthia voordat ze haar handdoek wegdeed.

Rachelle was met een spelletje in haar handen naar haar moeders gelopen en ze keek naar mij.

“Oh, Michel, ik wist niet dat je hier was! Sorry!” verontschuldigde Cynthia zich nu en hield haar handdoek vóór zich. ‘Rachelle, je had me moeten vertellen dat Michel hier was.’

Cynthia liep de gang terug naar haar kamer. Rachelle glimlachte en giechelde nadat de slaapkamerdeur was gesloten.

‘Hoe zit het met Monopoly?’ vroeg Rachelle.

Ik knikte instemmend, ook al was ik verrast door de keuze. Rachelle legde het spel op tafel en begon het op te zetten. Ik ging ook aan de tafel zitten. Rachelle begon het geld voor ieder van ons uit te delen in coupures volgens de spelinstructies. Ze had dit duidelijk eerder gedaan, omdat ze dit uit haar hoofd deed.

Cynthia kwam nu volledig gekleed te voorschijn en ze was prachtig. Haar jurk zag eruit alsof die voor haar was gemaakt. Het onthulde niet, maar het was erg sexy. Weer begon ik een bobbel in mijn broek te krijgen.

‘Zo te zien zijn jullie klaar voor een leuke avond. Ik ga erop uit ‘, zei ze terwijl ze Rachelle een kus gaf. ‘Nogmaals bedankt, Michel! Ik weet niet zeker wanneer ik thuis zal zijn. ‘

Ze vertrok en Rachelle en ik gingen terug naar het spel, maar mijn gedachten bleven bij Cynthia en ik bleef met mijn stijve zitten. Het duurde meer dan een uur voordat ik van mijn stijve af was en mijn gedachten gingen steeds terug naar wat ik had gezien. Mijn gedachten waren duidelijk niet bij het spel, want Rachelle eindigde het spel met overal hotels en ik was failliet. Rachelle had de bankzaken gedurende het spel met gemak afgehandeld. Ik was onder de indruk. We gingen toen de pizza eten die ik tijdens het spel heb laten bezorgen.

‘Rachelle, waar ga je graag naar toe of wat doe je graag buiten?’, vroeg ik.

‘Ik ging graag met mijn klas naar de dierentuin voordat de vakantie begon.’, zei ze meteen.

Ik kende de dierentuin waar ze het over had. In de loop der jaren werd het uitgebreid. Afgezien van de dieren was er ook een soort van een botanische tuin, een kleine pretpark, minigolf en een meertje aan toegevoegd. Dit zou de perfecte plek zijn om Cynthia en Rachelle naar toe mee te nemen zonder dat het een date lijkt. Ik zou Cynthia vragen of zij en Rachelle daar op een zaterdag heen willen.

Rachelle en ik deden nog een paar kaartspellen nadat ze de Monopoly had opgeborgen en daarna hebben we televisie gekeken. Ze begon te geeuwen en ik zei dat ze zich moest aankleden om naar bed te gaan. Ze kwam binnen een paar minuten terug en keek nog een paar minuten televisie. Ze geeuwde weer. Ik keek haar aan.

“Ik weet het. Tijd om naar bed te gaan’, zei ze en gaf me een kus op de wang en liep naar haar slaapkamer.

Ik voelde mijn allergieën opnieuw opspelen en nam nog een dosis van mijn medicatie. De tv bleef doorratelen en ik moet in slaap zijn gevallen. Enige tijd later werd ik wakker. Ik lag in bed in mijn ondergoed en ik was bedekt met een lichte deken. Hoe was ik daar gekomen? Toen ik mijn ogen had geopend, realiseerde ik me dat ik niet in mijn slaapkamer was. Ik realiseerde me ook dat er iemand anders bij mij in bed lag. Ik voelde een arm om mijn middel en vingers op mijn buik. Ik draaide mijn hoofd om en zag Cynthia achter me in bed liggen. Ik realiseerde me dat ik op de bank in slaap ben gevallen na de laatste dosis difenhydramine. Maar hoe was ik hier terechtgekomen? Ik strekte mijn benen langzaam uit zonder te veel te bewegen. De vingers van Cynthia en haar hand begonnen te bewegen. Haar vingers gleden in mijn onderbroek. Wat gebeurt hier? dacht ik.

‘Goedemorgen Michel! Ik ben het, Cynthia. Ik heb op je gewacht. Je slaapt erg vast, ‘fluisterde Cynthia in mijn oor.

“Hoe ben ik hier terecht gekomen?” vroeg ik verbaasd.

Hoe dit afloopt lees je snel.