Hoe komt het dat ik niet aan Mark heb gedacht toen Alex dit
ter sprake bracht, dacht ik bij mezelf. Hij was de perfecte keuze, en hoewel
hij misschien niet gelijk in zou stemmen, was hij toch een man, en ik wist dat
hij uiteindelijk de weg naar mijn slipje zou vinden.
Het was grappig, ik begon al opgewonden te raken over een mogelijke date met
Mark.
Eén opgelost, één te gaan, dacht ik bij mezelf terwijl ik mijn gedachten
verplaatste naar de andere kwestie waar ik mee te maken had, Maartje. Ik voelde
nog steeds woede toen ik aan haar dacht en aan wat ze deed, maar het was niet
meer zo sterk als eerst. Ik geloof dat ik haar uiteindelijk kan vergeven, dacht
ik bij mezelf, maar ik wilde dat ze zou boeten voor wat ze deed. Ik wilde dat
ze zich gekwetst en vernederd voelde, net als ik. Het is jammer dat ze geen
vriend heeft, ik had hem kunnen neuken en ervoor zorgen dat ze ons samen
betrapte, dat zou episch zijn geweest. Maar dan zou ik geen kans krijgen met
Mark.
Mijn gedachten gingen terug naar Mark en hoe ik het zou aanpakken. Ik begon me
hem naakt voor te stellen en voordat ik het wist, zat mijn hand in mijn slipje
daar op kantoor. Ik schold mezelf uit, trok mijn hand weg voordat iemand het
merkte en probeerde wat werk te verzetten.
Dat is het! Twee uur lang heb ik geen werk verzet en alleen aan Maartje
gedacht, wat ik met haar wilde doen. Ik voelde een knoop in mijn maag door wat
ik bedacht.
“Kun je er echt mee doorgaan? Zij is je vriendin, je beste vriendin, en
dat is al jaren zo”, hoorde ik mijn innerlijke stem in mijn oor
fluisteren.
‘Natuurlijk kun je het. Ze neukte je vriendje, je verloofde, je aanstaande
echtgenoot. Ze zal je straf moeten aanvaarden, niets is te hard.’, zei een
andere stem. En die had gelijk.
Ik zal het doen, besloot ik uiteindelijk met een diepe zucht. Ik had nog niet
alle details bedacht, noch had ik een plan, maar ik wist zeker dat ik ermee
door zou gaan. Ik ging twee vliegen in één klap slaan.
“Klop klop” zei ik hardop terwijl ik op de glazen deur van het bureau
klopte en naar binnen liep. “Stoor ik?” vroeg ik lief.
‘Helemaal niet’, zei Mark met een glimlach van achter zijn bureau.
‘Sorry dat ik een beetje … afstandelijk was vanmorgen’, zei ik terwijl ik hem
recht in zijn diepgroene ogen keek.
“Maak je geen zorgen”, zei hij nonchalant.
“Bedankt,” zei ik “Ik ben gewoon een beetje overweldigd door
alles wat er de afgelopen dagen is gebeurd.”
“Ja, dat snap ik,” zei hij “als er iets is dat ik kan doen
…”
“Eigenlijk …Ik kan je hulp wel gebruiken.”
‘Zeker,’ zei hij terwijl zijn gezicht oplichtte ‘wat kan ik voor je doen?’
‘Tips voor de huwelijksplanning. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen’, zei
ik, terwijl ik hopeloos probeerde te klinken.
“Echt? Geen probleem, maar waarom ik?” vroeg hij en hij zag er
schattig uit.
‘Jij bent de enige vriend die ik heb en die getrouwd is’, antwoordde ik.
‘Je hoeft niet te slijmen’, zei hij lachend, ‘maar mijn bruiloft was inderdaad
geweldig’, voegde hij bescheiden toe terwijl hij ermee instemde te helpen. We
spraken af om donderdag om 19.00 uur bij hem thuis. Hij maakte aanvankelijk
bezwaar en stelde voor om ergens dichter bij mijn huis af te spreken, maar
nadat ik hem eraan had herinnerd dat hij degene is die mij helpt en dat ik niet
nog meer beslag op zijn tijd wil leggen, stemde hij erin. Stap één was een
feit.
Toen ik de volgende dag op mijn werk kwam, stuurde ik Maartje een sms met de
mededeling dat ik na het werk naar haar toe zou komen om te praten. Ze stuurde
me een emoji van biddende handen terug.
Ik voelde me deze keer veel rustiger toen ik de trap opliep naar Maartje’s
appartement. Ze opende de deur en we omhelsden elkaar voordat we naar de kleine
woonkamer liepen en tegenover elkaar gingen zitten. Maartje bood me iets te
drinken aan, maar ik sloeg het af en begon te praten.
‘Ik heb er de afgelopen dagen veel over nagedacht.’ zei ik terwijl ze
zenuwachtig luisterde. ‘Meende je het toen je zei dat je er alles aan zou
willen doen om dit goed te maken, zodat ik je kan vergeven?’ vroeg ik aan haar.
Ze keek me behoedzaam aan en misschien zelfs een beetje bang.
“Ja” zei ze niet erg overtuigend en ik trok een wenkbrauw op. ‘Ik
bedoel, behalve iemand vermoorden of een bank beroven,’ zei ze gekscherend en
ze zag dat ik niet geamuseerd was. Ze ging terug naar een serieuze toon:
“Ja, ik meende het”
“Goed”, zei ik “omdat ik je nu echt haat, maar ik denk dat ik je
in de toekomst kan vergeven. Tenminste, als je doet wat ik vraag.”
“Wat wil je dat ik doe?” Vroeg Maartje met een
angstige blik. Ik pakte mijn telefoon van de salontafel en stuurde haar een
adres.
‘Ik wil dat je donderdag om 7.15 uur op dit adres bent’, zei ik.
“Wat is dat voor plek?” vroeg ze bang.
“Gewoon een appartement” antwoordde ik naar waarheid.
‘Wat gaan we daar doen? Moet ik iets meenemen?’ vroeg ze.
“Ik vertel je niet wat je gaat doen, maar zorg ervoor dat je er helemaal
verzorgd bij zit”, zei ik ronduit.
“Waaat?” liet ze het uit terwijl haar stem hoog werd.
“Je zorgt ervoor dat je lekker glad bent als je er bent”, zei ik
weer.
‘Wat ga ik daar doen, Saskia. Wat ga ik daar doen?’ vroeg ze opnieuw.
“Ik ga het je niet vertellen” zei ik koeltjes “en dat hoort
erbij.”
“Wat bedoel je?” zei ze met een aanvallende schelle stem.
‘Ik bedoel,’ zei ik met stemverheffing, ‘dat ik tot donderdag wil dat je
nadenkt over passende dingen die ik je kan aandoen als vergelding. Ik wil dat
je bedenkt wat je met mij zou doen als het omgekeerd was.” Ik schreeuwde
nu.
‘Vind je niet dat je een beetje dramatisch doet?’ vroeg Maartje en ze maakte me
gek.
“Dramatisch!” schreeuwde ik tegen haar: “Je denkt dat ik
dramatisch doe, hoer! Vanwege jou kan ik elke keer dat ik naar Alex kijk alleen
maar het beeld van zijn naakte lichaam op het jouwe zien. Of je komt nu op
donderdag opdagen en wees er klaar voor om te doen wat ik vraag, hoe vreselijk
het ook is, of je komt niet opdagen en ik spreek je nooit meer. Je krijgt niet
eens meer een kerstkaart van mij. ” Ik schreeuwde nog steeds en stopte
even om adem te halen. ‘En geloof me,’ zei ik op een zachtere toon, ‘wat ik je
ook vraag, het zal nog steeds gemakkelijk voor je zijn vergeleken met wat je me
hebt aangedaan.’
Daarop draaide ik me om en rende de deur uit terwijl ik de deur achter me
dichtsloeg. Pas toen ik bij mijn auto kwam, merkte ik dat ik beefde. Toen begon
ik te huilen.
Ik sliep woensdagavond amper en toen ik donderdag op kantoor aankwam, kon ik me
heel moeilijk concentreren op mijn werk. Ik bleef nadenken over wat er later
bij Mark ging gebeuren en bleef in gedachten elk mogelijk scenario afspelen. Ik
wist niet zeker of Maartje zou komen opdagen. Mijn gevoel vertelde me dat ze
dat wel zal doen, maar ik besloot dat ik hoe dan ook door zou gaan met mijn
plan.
‘Staat onze afspraak nog steeds?’ vroeg Mark toen hij rond drie uur langs mijn
kantoor liep.
“Absoluut” zei ik met een nerveuze glimlach. Hij droeg een bruin
suède jasje en een zwarte spijkerbroek. Ik voelde mijn hart bonzen toen hij
wegliep.
Ik verliet het werk om vier uur en ging naar huis om me klaar te maken. Ik was
blij dat het appartement leeg was en nam de tijd om me voor te bereiden. Ik
schoor mijn benen, nam een warme douche en stond een half uur voor de spiegel
om te beslissen wat ik aan zou trekken. Het was half zeven toen ik eindelijk
klaar was om te vertrekken.